Kategori: Tükenmez Kalem

  • Tutukluk eden saatler; kırılma noktalarıyla ansızın beliren aydınlıkla, baharın habercisi bakışların. Sevdası suskun yârim bilinmezliklerle özledim ben seni. Hani sonsuzluk yemini etmiştik 'S' harfini işitmedi galiba kulağın onsuzluk kâbuslarıyla yaşamaya çalışıyorum şimdi... İki ay oldu alkolü bırakalı... İki aydan öncesi merak konusu her gün her gece ya şişede k... Devamını Oku

  • Kısa bir aradan sonra işte yine başlıyor okul. Yine aynı teraneler... Saat sabahın 6'sı ve yollardayım. Duraktaki bekleyiş başladı yeniden. Yüzlerini her santimini hafızama kazıdığım insanlarla bekleşiyoruz işte. İstikamet aynı ama yolun getirileri farklı. Kimi az önce bıraktığı sıcak yatağına geri dönmeyi hayal ediyor, kimi yapamadığı kahvaltısını, kimi gece izlediğ... Devamını Oku

  • Acımasız hayat, yine  bir oyun peşindesin, yeni bir tuzak yeni bir diken yeni bir sevda... Bilinmezlerden gelir, işler içine... Bir süre sonra anlarsın ki aldığın nefesde bile  "O". İçin için yanarsın. Yeni mecnun adayı olarak görürsün kendini. Bir an gelir tutamazsın artık içinde daha fazla, anlatmanın tek yol olduğu inancı kaplar zihnini. Ama bu sanıld... Devamını Oku

  • Sevgi... Ne kadar basit şu dünyada. Resmen sevginin gururuyla oynuyoruz! Aşkı hiçe sayıyoruz. Sevdik mi, sevildik mi? Yetmiyor! Yine gözümüz dışarıda oluyor. Kaybettiklerimizi özlüyoruz, yanımızdakileri umursamıyoruz, elde edemediklerimize ise ulaşamıyoruz. Ne kadar sevsek de, sevilsek de aşkı yeterince yaşatamıyoruz. Mutlaka engeller ortaya çıkıyor. Aşkım dediğimiz ... Devamını Oku

  • çocuk…

    Ah.. Yaramaz çocuk...! 3 yıldır onlarca çocuk yetiştirdim, söz geçirdim ama bi sana geçiremiyorum. Tüm yasakları büyük bir zevkle yapıyorsun. Beni yoruyorsun miniğim. Gözlerimin içine gülerek bakma çocuk. Sakın o gamzelerini benden. Akıtma zehrini git benden çocuk git fazla kalmadın ama yinede git... Suskunluklarımı bölme, gülüşümü soldurma. Benden kalan ney... Devamını Oku

  • Ve işte yine başlıyoruz... Kalem yine elime yapıştı. Artık sayfalara boş bakmıyorum. İster istemez doluyor. Önce diyorum ki en fazla bir iki satır, kafamı kaldırdığımda sayfalarca yazmış oluyorum. Yazarken unutuyorum kendimi. Her yeni satırda kaybediyorum benliğimi. Ve yeni cümlelerde yeni bir ben buluyorum. Satırlar arası saklanbaç oynuyorum. Kaybolmaktan korkmuy... Devamını Oku