sapkın duygularım…

Yazıyorum öyle boş boş ne yazdığımı bilmeden belki yazmak için yazıyorum belkide egolarımı tatmin etmek için belki içimi dökmek için belki de hiç biri. Bende bilmiyorum yazıyorum işte boş boş. Bir özlem mi bu veya özlem duymaya mı ihtiyacım var? Yada birilerinin beni özlemesini istiyorum karmakarışık, çaresiz vede bir o kadarda sapkın duygularla. Herşeye bir çizgi çekmek zor geliyor yada elim gitmiyor yada çoktan çektim çizgiyi yeni duygular sarıyor bedenimi. Umutsuzca yazıyorum ne olacağını bilmeden. Korkuyorum yazarken ya o yazıların içinde kaybolursam? İçimdeki herşeyi dökmeli miyim? Sapkın duygularımın benimle oynadığı oyun ne kadar kolay veya ne kadar zor? Bitirebilir miyim bu oyunu? Sevebilir miyim tekrar? Ya düşersem önceki gibi uçurumdan aşağıya? O zaman ne olur benim halim? Yok yok artık sevemem ben. Sevilmeyede ihtiyacım yok. Yalnız bırakın beni, kimseyi istemiyorum yanımda. Tek isteğim sadece huzur. Onuda çok görmeyin bana. Utanıyorum kendimden, yaptıklarımdan… Pişmanım… Neden sevmediler benim gibi? Tek varlığım hayallerim… Onlarıda kaybedemem. SEVMEK 6 harfli bir kelime olmasına rağmen neler ifade ediyor size? Herşey unutmak içinmiydi? Herşeye yeniden mi başlamalıyım? Kalbimi mi dinlemeliyim yoksa doğru olanı mı yapmalıyım? Ne kadar çok soru var aklımda. Bunların hepsine yanıt bulmak epey bir zamanımı alacak sanırım. Yeter bu kadar daha fazla yazıp kaybolmak istemiyorum bu yazıların içinde…

Bana kahve ısmarlamak ister misin? ☕